Voor de schriftelijke toetsing voor toelating tot het Register Ritueelbegeleider werd ik uitgedaagd om mijn visie op het vak te verwoorden. Ik heb genoten van dit onderdeel, omdat het mij hielp om stil te staan bij hoe ik mij tot nu toe heb ontwikkeld. Wie ben ik als ritueelbegeleider, wat zijn mijn drijfveren, uit welke bronnen put ik? Dit persoonlijke manifest kun je hieronder teruglezen.

Ritueel begeleiding is voor mij als professional nabij zijn in een intiem scharniermoment in het leven van anderen. Allereerst in de voorbereiding van een ceremonie voor een uitvaart of een huwelijk. Het begint met de vraag: Wat willen jullie? Door goed te luisteren, behoedzaam te leiden, duiding te geven en verbindingen te leggen, worden losse ideeën gaandeweg tot één geheel gebracht. Terwijl we onderweg zijn naar de dag van de ceremonie, gebeuren er soms mooie dingen die maar een klein zetje nodig hadden: familieleden die het vertrouwen voelen om zelf iets te doen, contact dat wordt hersteld. Het helen van rafelrandjes.
Ook in het voorgaan van de ceremonie gaat het om nabijheid. De juiste sfeer creëren door stem- en energiegebruik. Het voelt alsof ik een kanaal mag zijn, waar de hogere inspiratie door heen stroomt.
Hun verhaal vertellen, maar in een andere vorm. Kenmerkend voor mijn vieringen is de slotgedachte, een overweging waarin ik inspiratie uit dit mensenleven transformeer naar een boodschap die betekenis heeft voor het menszijn in het algemeen. Ik wil niet alleen de mensen op de voorste rij bemoedigen, maar ook de achterste rij raken, zorgen dat ook zij zich verbonden voelen met wat er in dit moment gebeurt.

Inspiratie haal ik uit vele bronnen. Ik ben thuis op vele plekken, maar nergens echt geworteld. Ik heb wat lichte katholieke tradities in mijn jeugd meegekregen, maar heb mij uitgeschreven uit de kerk. Op de middelbare school ontstond mijn interesse in andere levensbeschouwingen.

Zelfstandig op eigen benen kunnen staan was mijn drijfveer om na de middelbare school naar de Technische Universiteit te gaan. Hier werd mijn analytisch denkvermogen gestimuleerd. Parallel aan mijn interesse in techniek was er ook mijn interesse in spiritualiteit en het esoterische. Via Osho meditatie avonden vond ik mijn plek in een sjamanistische groep, met wie ik de seizoensfeesten vierde. Tegenwoordig haal ik wijsheid uit mijn ervaringen in de boeddhistische tantra. Ik laat me graag inspireren door boeken als Verlangen naar verbinding van Brené Brown, Het geschenk van Edith Eger en Een vlecht van heilig gras van Robin Wall Kimmerer. Verhalen voeden mijn breder perspectief op het menszijn. De onverwachte schoonheid van een losse zin, een muziekstuk, vergankelijke natuur of door mensen gemaakte kunst kan mijn hart openzetten.
Zo zie ik mijn werk: iets van schoonheid aan de wereld toevoegen. Een magisch moment creëren. Troost, hoop, vreugde of liefde brengen. Het mooiste vak ter wereld!

Als ritueelbegeleider bij uitvaarten werk ik samen met uitvaartverzorgers. Met inmiddels meer dan 10 jaar ervaring in deze branche heb ik een groot netwerk. De laatste jaren werk ik vooral met twee particuliere ondernemingen met klanten in middenklasse en hoger segment. Mensen die (meestal) ontwikkeld en hoog opgeleid zijn en goed weten wat ze willen en wat niet. Overigens geldt dit ook voor mijn klanten qua trouwceremonies. Ik voel goed aan in verschillende situaties hoe ik met hen om kan gaan. Die voelsprieten heb ik ontwikkeld in mijn kindertijd.

Meanderend tussen verschillende sociale klassen groeide ik op. Mijn ouders leerden elkaar kennen toen zij beiden de kunstacademie deden. Zij moesten zien rond te komen met weinig middelen. Nadat zij uit elkaar gingen, bleven ik en mijn zusje bij mijn moeder wonen in een volksbuurt. Aan de ene kant was er armoede: speelgoed en kleren kregen we vaak tweedehands. Tegelijk was er veel rijkdom: mijn ouders waren beiden enorm creatief en stimuleerden ook mijn creativiteit. Ik leerde veel over de natuur, de namen van planten en welke geneeskracht ze bevatten. Graag dwaalde ik door de boekenkast, tussen I Ching, Herman Hesse en Jung. Zomervakanties brachten we door bij mijn grootouders van beide kanten. Ik was dol op mijn Bonma en Bonpa uit Vught. In een hoekje op de bank luisterde ik naar hun piano- en vioolspel. Als hun vrienden langskwamen, werd er Frans geconverseerd en bridge gespeeld.

Deze ervaringen hebben gemaakt dat ik als een kameleon kan bewegen tussen verschillende groepen. Waar ik mij vroeger een buitenstaander voelde, is dat nu mijn kracht geworden. Gevoelig voor sfeer en met een soort van verwondering kijk ik naar de wereld. Niets is vanzelfsprekend. Ik ben me er steeds bewust van dat één verhaal vele kanten heeft.

Mijn verhaal als ritueelbegeleider is slechts één van de vele smaken. Ik geloof dat de behoefte aan vakkundige ritueelbegeleiders groeiend is. Mensen die een persoonlijke viering meemaken, zullen bij een eigen drempelmoment ook zoeken naar een ritueelbegeleider. Daarom zie ik het als positief dat er steeds meer ritueelbegeleiders bijkomen, ieder met een eigen specialisme, een eigen smaak. Net zoals iedere ceremonie een co-creatie is tussen mij en de opdrachtgever, zo zie ik samenwerken met collega’s ook als een manier om elkaar te versterken. Liever een goede collega dan een slechte concurrent. Dus: Klanten doorsturen als ik een bepaalde datum niet kan. Stagiaires van de opleiding laten meelopen en een kijkje in de keuken gunnen. Samen een ritueel maken voor een lokaal evenement. Intervisie om elkaar te inspireren en bekrachtigen. Desalniettemin ben ik een einzelgänger, wat ook nodig is om dit werk te kunnen doen. Ik ben actief op social media en mijn website, de ervaringen die ik daar deel zijn niet alleen inspirerend voor potentiële klanten, ook collega’s weten dat ik graag meedenk als ze mij een casus voorleggen.

Wat is mijn plek? Ik zie mezelf als ervaren vakvrouw die zich blijft ontwikkelen.

PS: Wil je meer weten over het Register Ritueelbegeleider? Zie de website van de landelijke beroepsvereniging https://www.lbvr.nl/register-ritueelbegeleider/