Verlies is er in vele soorten. Het verlies van een partner, ouder, broer of zus, het verlies van je kind. Je kunt niet zeggen dat het één erger is dan het ander. Maar toch… het overlijden van een kind voelt, meer dan alles, als een onvervuld leven, een onmogelijk afscheid.

Ik heb een aantal keren de uitvaart van een pasgeboren kindje mogen begeleiden. Iedere keer heeft een diepe indruk op mij achtergelaten. Het klinkt misschien raar, maar de energie rondom een baby is zo puur, dat er alleen maar ruimte is voor wat er is. Er is nog geen tijd geweest voor een verleden, er zijn nog geen dingen gezegd waar je spijt van hebt gekregen. Er was alleen toekomst, wensen, verlangens. En een oneindige liefde.

Ieder afscheid verdient een persoonlijke benadering, maar bij het afscheid van een kindje heb je echt een ‘fingerspitzengefühl’ nodig om aan te sluiten bij de gevoelens van de ouders. Om dat met woorden en rituelen te vertalen naar een afscheidsceremonie. Verwelkomen en afscheid nemen dat samenvalt. Soms heel klein en intiem. Soms in een groot gezelschap van mensen die ook allemaal aangedaan zijn door dit verlies. Eén van mijn ervaringen kun je teruglezen op mijn website, het sprookje van het hemelkindje.

De leegte die achterblijft is immens. Hoe kom je daar uit? Ieder verlies heeft zijn eigen verhaal. Over verdriet, eenzaamheid, onbegrip van de buitenwereld. Over liefde en doorleven. Nu, maar ook weken, maanden, jaren later. Geen kind is zo aanwezig, als het kind dat wordt gemist.

Toen ik hoorde van Wereldlichtjesdag, werd ik gelijk weer geraakt. Ieder jaar, op de 2e zondag in december, wordt Wereldlichtjesdag gehouden. Op deze dag steken mensen over de hele wereld om 19.00 uur kaarsjes aan ter nagedachtenis aan overleden kinderen, klein en groot. Ja, hieraan wil ik een bijdrage leveren. Dit jaar organiseer ik, samen met Ingrid Golsteijn en Nicol Zuidema, op deze avond een herinneringsbijeenkomst in Sittard. Een moment om stil te staan, te herdenken, samen te zijn en te verbinden.

Dit jaar valt deze herinneringsdag op 13 december. Toen ik mij dat realiseerde, kreeg Wereldlichtjesdag voor mij nog meer betekenis. Dit is namelijk ook de verjaardag van een lieve vriendin die ik vorig jaar heb verloren. Hoewel zij een volwassen vrouw was, was zij ook een kind, met nog zoveel wensen, verlangens en toekomstdromen.

Deze avond steek ik een kaarsje aan voor al die kindjes die mijn leven hebben aangeraakt, maar bovenal voor mijn lieve vriendin Jogina.

Iris

Voor meer informatie over Wereldlichtjesdag Sittard, zie: http://noorderzon-ritueelbegeleiding.nl/agenda/wereldlichtjesdag.html

PS: Jouw reactie op mijn verhaal is van harte welkom in het onderstaande berichtenveld.