Nee, het is zeker geen makkelijk gespreksonderwerp. Zeker niet als je er serieus in al je kwetsbaarheid over wilt praten. Alsof praten over de dood de dood dichterbij brengt. Ongemakkelijkheid mondt uit in grappig bedoelde kort-door-de bocht uitspraken: ‘ach, breng mij maar naar het milieupark’, zonder rekening te houden met de gevoelens van de achterblijvers. Of in romantisering: ‘bij mijn uitvaart moet iedereen in het wit en laten ze naderhand ballonnen op’.
De dood staat ver weg van onze maakbare wereld. Onze overledenen worden veelal opgebaard in een uitvaartcentrum, want thuis ‘voelt zo eng’. Als je wordt overvallen door de dood van een dierbare is het fijn om te vertrouwen op de ervaring van professionals, maar nog fijner is het als je het hier samen al eens over hebt gehad. Zodat je weet welke mogelijkheden er zijn, wat de wensen van jouw dierbare zijn en ook welke ruimte er is voor de visie, wensen, gevoelens van nabestaanden. Het maakt de rouw en het verdriet niet minder, maar geeft er juist ruimte aan. Lucht.
Daarom ben ik trots om deel uit te maken van Festival Voor mijn dood, georganiseerd door Netwerk Sterven en Rouw Zuid-Limburg.Op zaterdag 24 september in de binnenstad van Maastricht, op diverse locaties rondom het Vrijthof, zijn er diverse activiteiten, lezingen, exposities, concerten en workshops over de dood.
Mij kun je vinden in de binnentuin van het hospice aan de Abtstraat, met een doorlopend ritueel: stilstaan bij de dood is stilstaan bij het leven. Samen met collega-ritueelbegeleiders Saskia Vullers en Renate Rothbauer heet ik je van harte welkom om binnen te lopen tussen 12 en 16 uur. Je kunt dan meedoen met het ritueel, dat 10-15 minuten duurt. Tijd om stil te staan, dankbaarheid te ervaren voor je leven of misschien te ontdekken waar nog heling nodig is. Kom je ook?
Het volledige programma kun je downloaden via:
https://www.stervenrouwlimburg-agenda.nl/…/festival…/
Groet, Iris van Noorden
Foto by Lieke Vroomen
