De natuur heeft invloed op ons mensen, op hoe we ons voelen, op hoe wij de dingen ervaren. Ik vind er kracht en geborgenheid, troost en bezinning.

De geborgenheid van een bos brengt mij terug bij mijn innerlijke rust. En voor jou is het misschien iets anders, helpt juist de openheid van het strand en de zee om je hoofd leeg te maken, je gedachten te laten verwaaien in de wind. Zo kom je in het moment. En rust en aandacht voor het moment zijn onlosmakelijke onderdelen van rituelen.

Verbondenheid met de natuur om je heen kan kracht geven bij ingrijpende gebeurtenissen, zoals wanneer een geliefde sterft.

Als het bij je past, waarom dan geen afscheid in de natuur?

Ik hou ervan, afscheidsrituelen waarbij de natuur integraal onderdeel mag zijn, om het geheel te versterken. De zon, de wind, of zelfs de regen, de bomen, de vogelgeluiden. Je kunt deze elementen betrekken in je ritueel door er aandacht aan te besteden, door ze te benoemen, in stilte te luisteren en er ruimte mee te creëren.

Ook kun je de natuur fysiek onderdeel maken van het ritueel: Zand in je hand door je vingers laten glijden, als symbool voor het loslaten. Een zaadje in de aarde planten, als symbool voor wedergeboorte en de cyclus van het leven. Een kiezelsteen achterlaten, of een schelp. Een vuur maken, om levensvreugde mee uit te drukken. Eigenlijk zijn de mogelijkheden onbeperkt.

Overigens wil ik daar wel aan toevoegen dat ik het belangrijk vind dat zo’n ritueel geen losstaand iets is, maar iets dat waarde en troost toevoegt, een onderdeel van het geheel.

Een bijzondere plek voor een afscheidsritueel in de natuur is de natuurbegraafplaats. Natuurbegraafplaats Bergerbos, in St. Odiliënberg, niet ver van mijn eigen woonplaats, heeft zelfs een openlucht-aula. Onder een bladerendak staan hier houten bankjes in een cirkel rondom de baar, die kan rusten op een paar houtblokken. Het geluid van kwetterende vogels, de wind ruist door de bomen, de geur van de vochtige aarde: alle zintuigen worden geprikkeld. Een fijne plek ook om terug te komen, om te bezoeken en te herdenken.

Ik heb een kleine sfeerimpressie gemaakt:

Maar ook een andere plek in de buitenlucht kan geschikt zijn voor een afscheidsritueel, een eigen tuin of weiland, een open plek in het bos.

Steeds meer horeca gelegenheden staan ervoor open om hun locatie beschikbaar te stellen voor afscheidsdiensten. Zo mocht ik vorige zomer een afscheidsdienst in de buitenlucht begeleiden op landgoed Winselerhof. Onder een grote boom, op een glooiende helling met uitzicht op een wijngaard, kwamen familie en vrienden bij elkaar om afscheid te nemen van hun geliefde, een jonge man die fervent wielrenner was.

Afscheid in de natuur. Rakend en troostend.

Ik ben heel benieuwd naar jouw ervaringen over afscheid in de natuur. Ook als je mij een vraag wilt stellen over dit onderwerp is deze welkom in onderstaand reactieveld.

Iris